Omni Calculator logo
Ostatnia aktualizacja:

Kalkulator rzutu ukośnego

Nowy

Spis treści

Co to jest rzut ukośny? Definicja rzutu ukośnegoAnaliza ruchu w rzucie ukośnymRównania w rzucie ukośnymFAQs

Omni kalkulator rzutu ukośnego to narzędzie, które pomaga objaśnić ruch obiektów w jednorodnym polu grawitacyjnym. Można w nim znaleźć czas lotu, jak również składowe prędkości, zasięg oraz maksymalną wysokość lotu. Jeśli chcesz zrozumieć, czym jest rzut ukośny, zapoznać się z jego definicją i wyznaczyć wyżej wymienione wartości za pomocą równań rzutu parabolicznego, to wszystkie te informacje znajdziesz w dalszej części artykułu.

Wolisz oglądać niż czytać? Dowiedz się wszystkiego w 90 sekund dzięki filmowi, który zrobiliśmy dla ciebie:

Co to jest rzut ukośny? Definicja rzutu ukośnego

Wyobraźmy sobie łucznika posyłającego w powietrze strzałę. Zaczyna ona poruszać się w górę i do przodu, pod pewnym nachyleniem do ziemi. Im dalej leci, tym wolniejsze jest jej wznoszenie, aż w końcu zaczyna opadać, poruszając się teraz w dół i do przodu, by ostatecznie uderzyć w podłoże. Gdybyśmy mogli prześledzić jej drogę, byłaby to trajektoria w kształcie paraboli. Każdy obiekt poruszający się w taki sposób możemy opisać przy pomocy rzutu ukośnego. Przy okazji, mamy kalkulator prędkości strzał, który jest poświęcony wyłącznie ruchowi strzał — spróbuj!

Na obiekt w ruchu ukośnym działa tylko jedna siła — siła grawitacji. Opór powietrza jest zawsze pomijany. Podobnie jak w przypadku spadku swobodnego na diagramie sił narysujemy tylko jeden wektor w dół i oznaczymy go jako „grawitacja”. Gdyby na ciało działały jakiekolwiek inne siły, to nie byłby to klasyczny rzut ukośny.

Analiza ruchu w rzucie ukośnym

Ruch obiektu w rzucie ukośnym jest całkiem logiczny. Załóżmy, że znasz prędkość początkową przedmiotu VV, kąt wyrzutu α\alpha i wysokość startową hh. Prześledźmy jakie korki wykonuje nasz kalkulator rzutu ukośnego, aby znaleźć wszystkie pozostałe parametry:

  1. Oblicz składowe prędkości.
Rozłożenie prędkość na składowe: poziomą i pionową.
  • Składowa pozioma prędkości VxV_\mathrm x jest równa VcosαV \cos\alpha.
  • Składowa pionowa prędkości VyV_\mathrm y jest równa VsinαV \sin\alpha.
  • Trzy wektory — VV, VxV_\mathrm x i VyV_\mathrm y tworzą trójkąt prostokątny.

Jeżeli składowa pionowa prędkości wynosi 0, to mamy do czynienia z przypadkiem rzutu poziomego. Jeśli dodatkowo α = 90°, to jest to przypadek swobodnego spadania. Oba przypadki są szczegółowo opisane odpowiednio w kalkulatorze rzutu poziomego 🇺🇸 i kalkulatorze spadku swobodnego.

  1. Zapisz równania ruchu.

Odległość i wysokość:

  • Odległość w poziomie można wyrazić wzorem x=Vxtx = V_\mathrm x t, gdzie tt to czas.
  • Wysokość od ziemi opisuje wzór y=h+Vy0tgt2/2y = h + V_\mathrm{y0} t - g t^2 / 2, gdzie gg to przyspieszenie grawitacyjne, a Vy0V_\mathrm{y0} to początkowa pionowa składowa prędkości.

Prędkość:

  • Prędkość pozioma jest równa VxV_\mathrm x.
  • Prędkość pionową możemy wyrazić wzorem Vy=Vy0gtV_\mathrm y = V_\mathrm{y0} - g t.

Przyspieszenie:

  • Przyspieszenie poziome jest równe 0.
  • Przyspieszenie pionowe jest równe g-g (ponieważ na pocisk działa tylko grawitacja).
  1. Oblicz czas lotu.
Rzut ukośny: czas lotu.
  • Lot kończy się, gdy pocisk uderzy w ziemię. Możemy powiedzieć, że dzieje się tak, gdy jego wysokość jest równa 0. W przypadku, gdy wysokość początkowa wynosi 0, wzór można zapisać jako: Vy0tgt2/2=0V_\mathrm{y0} t - g t^2 / 2 = 0. Następnie z tego równania dowiadujemy się, że czas lotu wynosi:
t=2Vy0g=2V0gsinα.\quad t = 2 \frac{V_\mathrm{y0}}{g} = 2 \frac{V_0}{g} \sin\alpha.
  • Jeśli jednak rzucamy obiektem z jakiejś niezerowej wysokości, to wzór nie jest już tak prosty jak poprzednio i otrzymujemy równanie kwadratowe: h+Vy0tgt2/2=0h + V_\mathrm{y0} t - g t^2 / 2 = 0. Po rozwiązaniu tego równania otrzymujemy:
t ⁣= ⁣V0sinα ⁣+ ⁣ ⁣(V0sinα)2 ⁣+ ⁣2ghgt \! = \! \frac{V_0 \sin\alpha \! + \! \sqrt{ \! (V_0 \sin\alpha)^2 \! + \! 2 g h}}{g}
  1. Oblicz zasięg pocisku.
Rzut ukośny: zasięg.
  • Zasięg pocisku to całkowita odległość pozioma przebyta w czasie lotu. I znów, jeśli wystrzeliwujemy obiekt z ziemi (wysokość początkowa = 0), to wzór możemy zapisać jako R=Vxt=Vx2Vy0/gR = V_\mathrm x t = V_\mathrm x \cdot 2 \cdot V_\mathrm{y0} / g. Możemy też przekształcić to wyrażenie jako: R=V02sin(2α)/gR = V^2_0 \sin(2\alpha) / g.

  • Sprawy się komplikują dla wysokości początkowych różniących się od 0. Wtedy musimy podstawić długi wzór z poprzedniego kroku jako tt:

R=Vxt=V0 ⁣cosαV0 ⁣sinα ⁣+ ⁣ ⁣(V0 ⁣sinα)2 ⁣+ ⁣2ghgR = V_\mathrm x t = \\[0.8em] V_0\! \cos \alpha \frac{V_0 \! \sin\alpha \! + \! \sqrt{ \! (V_0 \! \sin\alpha)^2 \! + \! 2 g h}}{g}
  1. Oblicz maksymalną wysokość.
Rzut ukośny: maksymalna wysokość.
  • Gdy pocisk osiąga maksymalną wysokość, przestaje poruszać się w górę i zaczyna spadać. Oznacza to, że jego składowa prędkości pionowej zmienia się z dodatniej na ujemną — innymi słowy, jest równa 0 przez krótką chwilę w czasie t(Vy=0)t(V_\mathrm y=0).
  • Jeśli Vy0gt(Vy=0)=0V_\mathrm{y0} - g t(V_\mathrm y=0) = 0, to możemy przepisać to równanie na t(Vy=0)=Vy0/gt(V_\mathrm y=0) = V_\mathrm{y0} / g.
  • Teraz po prostu znajdujemy odległość od ziemi w tym czasie:
hmax=Vy0t(Vy ⁣= ⁣0) ⁣ ⁣gt2(Vy ⁣= ⁣0)2=Vy022g=V02sin2α2g\begin{split} h_\mathrm{max} = &V_\mathrm{y0} t( V_\mathrm y \! = \! 0) \! - \! \frac{g t^2 (V_\mathrm y \! = \! 0)}{2} = \\[0.8em] &\frac{V^2_\mathrm{y0}}{2 g} = \frac{V^2_0 \sin ^2 \alpha}{2 g} \end{split}
  • Na szczęście w przypadku rzutu ukośnego z jakiejś początkowej wysokości hh musimy po prostu dodać tę wartość do końcowego wzoru:
hmax=h+V02sin2α2gh_\mathrm{max} = h + \frac{V^2_0 \sin^2 \alpha}{2 g}

Równania w rzucie ukośnym

Uff, to było mnóstwo obliczeń! Podsumujmy to tak, aby zestawić najistotniejsze równania ruchu pocisków:

  1. Wyrzucenie obiektu z ziemi (wysokość początkowa h = 0):
  • Składowa pozioma prędkości: Vx=V0cosαV_\mathrm x = V_0 \cos \alpha
  • Składowa pionowa prędkości: Vy=V0sinαgtV_\mathrm y = V_0 \sin \alpha - gt
  • Czas lotu: t=2Vy0/gt = 2 V_\mathrm{y0} / g
  • Zasięg rzutu: R=2VxVy0/gR = 2 V_\mathrm x V_\mathrm{y0} / g
  • Wysokość maksymalna: hmax=Vy02/(2g)h_\mathrm{max} = V^2_\mathrm{y0} / (2 g)
  1. Wyrzucenie obiektu z jakiegoś poziomu (wysokość początkowa h > 0):
  • Składowa pozioma prędkości: Vx=V0cosαV_\mathrm x = V_0 \cos \alpha
  • Składowa pionowa prędkości: Vy=V0sinαgtV_\mathrm y = V _0 \sin \alpha - gt
  • Czas lotu: t=[Vy0+Vy02+2gh]/gt = \left[V_\mathrm{y0} + \sqrt{V^2_\mathrm{y0} + 2 g h}\right] / g
  • Zasięg rzutu: R=Vx[Vy0+Vy02+2gh]/gR = V_\mathrm x \left[V_\mathrm{y0} + \sqrt{V^2_\mathrm{y0} + 2 g h}\right] / g
  • Maksymalna wysokość: hmax=h+Vy02/(2g)h_\mathrm{max} = h + V^2_ \mathrm{y0} / (2 g)

Korzystanie z naszego kalkulatora rzutu ukośnego z pewnością pozwoli ci zaoszczędzić sporo czasu. Może on również działać „w inną stronę”. Na przykład wpisz czas lotu, odległość poziomą i wysokość początkową, a później zobacz jak wykonuje wszystkie obliczenia za ciebie!

Koniecznie sprawdź też kalkulator paraboli, aby dowiedzieć się więcej o tej krzywej z matematycznego punktu widzenia.

FAQs

Czy równania rzutu ukośnego dotyczą tylko przedmiotów rzuconych poziomo?

Nie, rzut ukośny i jego równania obejmują wszystkie obiekty w ruchu, dla których jedyną działającą siłą jest grawitacja. Obejmuje to przedmioty wyrzucone prosto w górę, wyrzucone poziomo, wyrzucone pod kątem (wektor prędkości posiada składowe poziome i pionowe) oraz te, które są po prostu upuszczone.

Jakie są przykłady rzutu ukośnego?

Do obiektów poruszających się ruchem parabolicznym należą: rzucane klucze, pocisk o masie 300 kg wyrzucany na odległość 90 m przez trebusz, piłka nożna kopana tak, że nie dotyka już ziemi, nurek skaczący z deski do nurkowania, pocisk artyleryjski w momencie opuszczenia lufy oraz samochód próbujący przeskoczyć most.

W jaki sposób obiekty mogą okrążać Ziemię?

Na poruszający się przedmiot działa tylko jedna siła — grawitacja. Oznacza to, że wyrzucony obiekt w końcu spadnie na Ziemię. Ale co w przypadku, gdy obiekt ten porusza się tak szybko w poziomie, że zanim dotrze do ziemi, to już jej tam nie ma? W ten sposób satelity utrzymują stałą wysokość nad Ziemią.

Jak znaleźć przyspieszenie w rzucie ukośnym?

Na obiekt w rzucie poziomym działa tylko jedna siła — grawitacja. Oznacza to, że każda zmiana prędkości pionowej wynika z przyspieszenia grawitacyjnego, które na Ziemi wynosi 9,81 m/s2. W kierunku poziomym nie ma zmiany prędkości, gdyż zakładamy, że opór powietrza jest pomijalny, więc przyspieszenie wynosi 0.

Jakie czynniki wpływają na ruch obiektu wystrzelonego poziomo?

Prędkość początkowa, wysokość początkowa, z której wystrzelono pocisk oraz grawitacja wpływają na pocisk wystrzelony w poziomie. W rzeczywistości opór powietrza również ma wpływ, ale dla większości obliczeń teoretycznych jest on nieistotny i dlatego możemy go pominąć. Jeśli obiekt posiada skrzydła, to również wpłynie to na jego ruch, ponieważ będzie szybował.

Czym dokładnie jest ruch paraboliczny?

Obiekt porusza się ruchem parabolicznym w powietrzu jeśli nie działa na niego żadna siła poza przyspieszeniem grawitacyjnym (oznacza to, że nie może mieć własnego napędu). Zapewne przychodzi ci do głowy wiele przykładów: rzucona piłka lub kamień wyrzucony z trebusza.

Jakie są cechy rzutu ukośnego?

Własności ruchu w rzucie ukośnym polegają na tym, że prędkość pozioma obiektu nie zmienia się, a prędkość pionowa zmienia się liniowo z powodu grawitacji. Kształt trajektorii jest parabolą, a na przedmiot nie działa opór powietrza.

Kto i kiedy po raz pierwszy dokładnie opisał rzut ukośny?

Galileusz był pierwszą osobą, która dokładnie opisała ruch w rzucie ukośnym, rozbijając ruch na składową poziomą i pionową oraz zdając sobie sprawę, że wykres ruchu dowolnego obiektu zawsze będzie parabolą. Objaśnił to w swojej książce „O ruchu”, opublikowanej około 1590 roku.

Dlaczego wyrzucony obiekt porusza się po zakrzywionym torze?

Obiekt porusza się po paraboli, ponieważ siła grawitacji wpływa różnie na jego dwie składowe ruchu — poziomą i pionową. Na poziomą składową położenia nie oddziałuje w ogóle, a więc zmienia się ona w sposób stały, liniowy. Natomiast na część pionową stale oddziałuje, dlatego najpierw rośnie, a następnie maleje, przyspieszając właśnie dzięki grawitacji.

Dlaczego 45 stopni jest optymalnym kątem dla rzutu ukośnego?

Równanie na zasięg ruchu obiektu będącego pod wpływem siły ciężkości ma postać sin(2θ)v2/g, gdzie θ to kąt, v to prędkość początkowa, a g to przyspieszenie wywołane siłą ciężkości. Zakładając, że v2/g jest stałe, największa odległość zostanie osiągnięta, gdy sin(2θ) ma największą wartość, czyli gdy 2θ = 90 stopni. Oznacza to, że θ = 45 stopni.

Projectile motion image. Velocity, angle of launch, initial height, time of flight, distance and maximum height marked

Parametry początkowe

Parametry lotu w danej chwili czasu

Check out 27 similar kinematics calculators — how things move ⏱️
Arrow speedBallistic coefficientCar jump distance...24 more